Wie is de verliezer? Of de winnaar?
Vanuit mijn karakter ben ik niet fanatiek genoeg om spelletjes te winnen. Ik vind het samen spelen en plezier beleven belangrijker. Een tennismatch is leuker als de bal in het spel blijft. Zeilen past daarom wel bij mij. De wind en het water dagen uit om er het beste van te maken en dan ben ik wel degelijk heel fanatiek! Hoog aan de wind is winst te behalen en dus moeten de zeilen en de koers optimaal op elkaar afgestemd zijn. Zeilen met wind, golven en stroming vraagt kennis en stuurmanskunst, oplettendheid, gevoel en voortdurend bijstellen want een windvlaag uit onverwachte hoek kan de winst teniet doen, het schip flink laten hellen, uit koers laten gaan of zelfs stil laten vallen.
Met mijn voortdurende kankerspook voel ik me een verliezer in een oneerlijk spel zonder vrolijke winnaars, eerder een strijder tegen de bierkaai zoals Jeanne d’Arc* en Don Quichot**. Ik leef liever als Pippi Langkous*** die zich met haar eigenwijsheid en veelzijdigheid inzet voor een fijn, eenvoudig en innovatief leven genietend van elke nieuwe dag passend bij de (haar) natuur. Ze durft te springen en gaat uitdagingen aan. Met haar meeslepende enthousiasme brengt ze waarde, avontuur en vrolijkheid in het leven van de mensen om haar heen. Een mooie uitspraak van haar is: Ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk dat ik het wel kan.
Geduld, moed en doorzetten, passen niet bij verliezer zijn
Tweestrijd, wat doe ik fout, vaar ik de juiste koers, ben ik lief genoeg voor mezelf, waarom is mijn gezondheid niet vanzelfsprekend en natuurlijk? Al mijn goede moed en actie gaat naar mijn gezondheid, mijn leven en in de richting van mijn droom. Stap voor stap en weloverwogen, vol geduld, redelijk ontspannen zijn we samen op weg, langzaam, met alles en ondanks alles. Mijn Tao volgen, is op weg gaan in een proces. Meebewegen met wat ik tegen kom en ermee dealen, Feng Shui, wind en water!
Voor mij is het vaag waarom de kanker blijft, littekens, vastgezet verdriet, pijn en (te)veel verlies onderweg. Ik bereik uiteindelijk wel waar ik wil zijn. De prijs is vaak hoog. Toch geef ik niet op. Ik zie kansen maar nu landen ze niet. Mijn borders zijn prachtig, mijn boek is prachtig, maar de opleving van belangstelling ervoor is steeds van korte duur. In de lente wordt iedereen plotseling wakker en wil iets met zijn/haar tuin. Dan ben ik blij, heel gelukkig, voel de waardering. En dan stopt het weer, onbegrijpelijk, afhankelijk van anderen, geduld houden, blijven communiceren, doorgaan, balans vinden in mezelf, nog meer doorgaan, nog meer moed. Ik weet dat ik zelf de oplossing ben en dat mijn uitstraling en energie positief is voor anderen. Mijn draagkracht is belangrijk. Wordt die onderschat, misbruikt? Doe ik dat zelf?
De kanker misbruikt mijn lijf en ik sta machteloos. Volgens mijn oncologe is doelgerichte medicatie de enige oplossing. Mijn lijf kan het niet alleen overwinnen. De kankercellen zijn immers van mij, met mijn kenmerken, die mijn lijf niet als kwaadaardig herkent en opruimt. Ik voel, ik leef, ik herkauw, ik denk, ik herken, ik erken, ik weet het niet en maak er het beste van, kies steeds wat ik beleef dat het beste is. Wel of geen medicatie, wat durf ik nog als dit proces gewoon doorgaat? Hoe ga ik mijn vertrouwen hervinden in mijn lijf, mijn leven, mijn toekomst?
Kankerspook, -valkuil, -tijdbom
Voor mij is het inmiddels geen kankerspook meer, eerder een kankervalkuil, een kankertijdbom. Hoe spring ik daar overheen? Hoe schakel ik die uit? Is het gaatje in uithoudingsvermogen nodig om weer tot leven te komen? Als de nood het hoogst is, is de redding nabij? Moet ik weer zo ongelofelijk diep zinken en opgeven waar ik in mijn leven voor sta en voor ga? Nee, dat is geen keuze.
Moet ik mijn verdriet meer ruimte geven, boos zijn, klagen, opgeven en in de put belanden? Nee, ik blijf liever moedig, krachtig en zoveel als mogelijk positief. Ik, en ik alleen, kan mijn pijn dragen. Ben ik een verliezer of is er nog iets te winnen? Kan ik met deze kaarten überhaupt overwinnen? Kan ik mijn vertrouwen en energie weer op koers krijgen?
Ik ben gelukkig in mijn leven, zorg het beste voor mezelf en anderen en wil niet opgeven! De zon schijnt, de vogels fluiten, mijn tuin bloeit prachtig, de insecten vliegen rond de bloemen, ik geniet van ruimte en stilte. Schrijven is fijn. Schrijven laat de lucht opklaren, laat ruimte ontstaan, maakt mijn hoofd helder, geeft duidelijkheid en een nieuwe leegte om te zijn. De focus en flow die mijn leven voedt met kleur en inspiratie. In the void, new creation begins!
Op adem komen, innerlijke rust en vertrouwen
Misschien heeft het allemaal te maken met op adem komen. Rust vinden en ontspannen in een nieuw leven dat eindelijk werkelijkheid is en op mijn pad ligt. Bereikbaar en bijna niet te geloven dat het bestaat. Hoe ik de kanker hierin kan inpassen, is me een raadsel. De enige strohalm is magische, wonderbaarlijke genezing. Wu Wei, doen door niet doen, en anders toch weer elke 3 weken infuus. Een situatie die nu voelt als een oneerlijke, onoverkomelijke, onmogelijke spagaat die enorme risico’s in zich draagt! Win, win, win? Wat valt er te winnen voor mij, voor de ander, voor ons samen? Vertrouwen is de koers naar mijn herstel: Beter worden, beter zijn!
Ik besef dat dit een heftig verhaal is. Misschien wil je reageren. Misschien heb je zelf zo’n existentiële en essentiële vraag. Ik kreeg de vraag van een vriendin en formuleerde bovenstaand mijn gedachten erover. Haar vraag was: Wat wil de kanker je vertellen? Wat kun je aangaan dat moeilijk voor je is?
Voetnoten met tekst overgenomen van Wikipedia
Jeanne d’Arc*, bijgenaamd de Maagd van Orléans, is een nationale heldin van Frankrijk. Als jong meisje van eenvoudige afkomst speelde ze een beslissende rol in de Honderdjarige Oorlog tussen Engeland en Frankrijk. Op negentienjarige leeftijd werd ze door een partijdige kerkelijke rechtbank veroordeeld en stierf ze op de brandstapel in Rouen.
Vijfentwintig jaar na haar dood liet paus Calixtus III het proces herzien. Ze werd onschuldig bevonden en kreeg bij de plechtige uitspraak van het proces op 7 juli 1456 de titel van martelares. In 1909 werd ze uiteindelijk zalig verklaard door de Katholieke Kerk en in 1920 volgde de heiligverklaring.
Don Quichot** Werkloze lezer, zonder erewoord zult ge van me geloven dat ik dit boek, als kind van mijn inzicht, graag had gemaakt tot het mooiste, fierste en verstandigste dat men zich denken kan. Maar de natuurwet die zegt dat alles zijns gelijke voortbrengt kon ik niet breken. Zo begint Cervantes het voorwoord van zijn boek, brutaal en met zelfspot, maar ook meteen een hoofdthema van het boek aanduidend: de kloof tussen mooie droom en harde praktijk. In het boek zelf verbeelden Don Quichot en Sancho Panza (oftewel, zeer vrij en oneerbiedig vertaald, de heer Blaaskaak en Dikke Pens) deze klassieke tegenstelling van geest tegenover lichaam, rede tegenover begeerte, idealen tegenover de werkelijkheid. Steeds weer botsen de wanen van Don Quichot op de feiten van Sancho – de geest wil wel, maar het lichaam kan niet; de rede heeft fraaie ideeën, maar de natuur laat zich niet foppen: de feiten lijken het altijd te winnen.
Pippi Langkous*** is de naam van een jeugdroman – en van de hoofdpersoon daarin – van de Zweedse schrijfster Astrid Lindgren. Het is ook de naam van de afgeleide televisieserie (1969), films, tekenfilmserie en musical. Het eerste boek is uitgegeven in 1945. Astrid Lindgren verzon fantastische verhalen voor haar dochter Karin, die zo goed in de smaak vielen dat Lindgren besloot ze op te schrijven en voor publicatie aan te bieden.
Nieuwsgierig naar het boek?